Benjamin ligt in bed.

Hij vindt het wel een beetje spannend, want morgen is hij jarig.

Hij wordt dan 6 jaar.

Hij is benieuwd welke cadeautjes hij krijgt.

Het liefste zou hij eens een kijkje in de ruimte willen nemen, om te kijken hoe het daar is.

Maar ja, de grote mensen zeggen dat dat niet kan…. Jammer!

 

Hij ligt in bed en op het moment dat hij bijna in slaap valt… hoort hij iets bij de deur.

Is daar nou iemand?

Hij stapt voorzichtig uit zijn bed en doet zijn slaapkamerdeur open.

Hij ziet niemand en het is al wat donker op de gang.

Maar als hij de deur dicht doet ziet hij ineens een grote envelop op de grond liggen.

 

Hij raapt hem op en is vol verwachting van wat er in zit.

(laat de envelop ziet, vraag een kindje om hem open te maken).

Er zit een grote kaart in en een briefje.

(laten zien).

Op de kaart staat met grote letters: UITNODIGING.

Op het briefje staat:

‘Beste Benjamin, morgen ben jij jarig.

Wij, de bewakers van de sterren, weten dat je graag op bezoek wilt komen in de ruimte.

Vannacht is onze koning jarig. Hij wordt precies 500 jaar!

Omdat jij ook jarig bent, willen we jou uitnodigen samen met ons zijn en jouw verjaardag te vieren.

Sta om 12 uur op en loop naar het grote bos.

Zeg niets tegen papa en mama, ze geloven niet en dan kan het feest niet doorgaan!

Er kan je niks gebeuren, want onze oppas mannetjes zullen je beschermen.

Tijdens je reis naar onze wereld krijg je helpers die je de weg zullen wijzen.’

 

Benjamin vond het zo spannend, dat hij er niet meer van kon slapen en om precies 12uur s ’nachts gleed hij uit zijn bed,

kleedde zich aan en ging op stap.

Het was buiten wel een beetje eng, maar gelukkig scheen de maan zo fel en helder dat hij kon zien waar hij heen moest.

Maar toen hij op pad ging hoorde hij ineens een muziekje waarop hij mooi kon marcheren.

Ik laat jullie nu een kort muziekje horen en wij gaan allemaal net doen of we benjamin zijn die op avontuur gaat.

We doen het wel heeel stil want niemand mag ons horen. Anders gaat het niet door!

Daar gaan we.

TRACK 1

 

Benjamin komt bij het grote bos. Na een paar meter staat hij voor een groot meer.

Daar kan hij niet helemaal overheen zwemmen en er is geen bootje…

Plotseling komt uit de mist een soort engel. Ze zweeft ze sierlijk en rustig dat Benjamins mond openvalt.

Ze komt dichterbij en zegt: ‘hoii, ik ben je eerste helper op weg naar de ruimte. Jij bent benjamin toch? Ik ben Elise en ik kom van de sterren.

Ga je met me mee?’ ‘Jjjjjaa, memememevvvrouw’. Zegt benjamin stotterend.

Pak mijn hand, dan breng ik je naar de wolken. Je hoeft niet bang te zijn, ik zal heel voorzichtig zweven.

We gaan nu net als Elise zweven naar de wolken. We gaan dit heel sierlijk en rustig doen zodat de mond van de juf misschien wel opvalt.

Net als die van benjamin.

TRACK 2

 

Eenmaal boven op de wolken zet Elise benjamin neer. ‘Vanaf hier wordt je verder geholpen’. Zegt Elise.

Benjamin bedankt haar en vraag: ‘wat als ik straks weer naar huis wil?’ ‘Dat komt wel goed’, zegt Elise.

Benjamin stond nu op een grooot wollig vlak, de wolken. Hier was hij nog nooit geweest.

Hoe moest hij nu verder?

Hij keek eens rond, maar zag niemand. Hij begon al een beetje bang te worden totdat hij ineens iets in de lucht hoorde fladderen.

Hij keek omhoog en zag een klein blauw wezentje, met hele kleine vleugeltjes.

Het moest heel snel fladderen om in de lucht te blijven.

‘Twoetiee, twoetie. Ben jij Benjamin? Ben jij Benjamin?’ vroeg het wezentje zenuwachtig.

‘Ja’ zei Benjamin ‘en ik moet naar het feest van de sterren koning, maar ik weet niet waar dat is’.

‘Twoetie, twoetie’ zei het volgeltje weer. ‘Ik fladder wel voor je uit. Volg mij maar, twoetiee’.

En Benjamin deed wat het wezentje hem had gezegd. Hij sprong van wolk naar wolk achter het wezentje aan.

Steeds hoger.

Op de muziek fladderen en springen we achter het wezentje ‘twoetie’, want zo heet hij, aan.

TRACK 3

 

Na een tijdje fladderen hield het wezentje twoetie stil.

‘Twoetiee, twoetie. Verder kan ik niet benjamin, dit is de allerlaatste wolk. Ik woon hier.

Nog een stukje verder en je bent in de ruimte.

Op deze plek zou één van de astronauten me aflossen, maar ik zie nog niemand…

Wacht hier maar even, ik weet zeker dat hij komt. Ik hoop alleen niet dat het die mopperkont is.

‘Twoetiee, twoetie’ en twoetie fladderde weg.

 

Benjamin stond even te wachten tot hij iemand hoorde aankomen.

Aan het lopen kon hij horen dat het een boos iemand was. Zo chagrijnig stampte het mijn zijn voeten.

En daar uit de ruimte kwam een astronaut aan lopen. Zo uit de lucht.

Hij keek heel erg nors en was een beetje in zichzelf aan het mopperen.

Toen de astronaut Benjamin zag staan stond hij stil en keek onvriendelijk naar Benjamin.

Hij moest omhoog kijken, want Benjamin was veel groter.

‘Ben jij Benjamin?’, vroeg hij chagrijnig. ‘Ik moet jou van de koning naar onze hoofdstad brengen.’ Bromde hij.

‘Hier heb ik een ruimtepak voor je, daarmee kun je in de lucht lopen net als ik. Volg mij maar.’

En de astronaut stampte boosaardig weg.

Benjamin moest lachen om de boze astronaut, hij liep zo grappig. Benjamin ging erachteraan alsof hij ook boos was.

Nu gaan we net als Benjamin de boze astronaut nadoen. We gaan boos lopen op de maat van de muziek.

TRACK 4

 

Tijdens het lopen had Benjamin gemerkt dat de sterren steeds groter werden en dichterbij kwamen.

Hij had nog nooit zoveel mooie sterren gezien, wat er ook gebeurde zijn verjaardag kon niet meer stuk.

Hij was gewoon in de ruimte, super cool!!

En daar recht vooruit zag Benjamin de mooiste ster die hij ooit had gezien.

‘Dat is de hoofdstad’ zei de astronaut al iets minder boos dan eerst.

 

Daar was benjamin dan, de straten leken een beetje op die van ons. Overal hingen lampionnen en slingers. Alle mensen en gekke wezens en astronauten waren blij.

Plotseling begonnen trompetten te spelen.

Daar waren ze, iedereen keek vol verwondering naar de koning, de koningin en de prinsjes en prinsesjes.

Achter hen liepen allemaal deftige dames en meneren.

De stoet liep langzaam en deftig. Soms stopte ze even en wuifde de jarige koning naar zijn volk.

Nu gaan we net doen of we bij de deftige dames en meneren horen. We gaan deftig lopen en wuiven naar de mensen.

TRACK 5

 

Vlak voor Benjamin stond de koningsstoet stil. En Benjamin moest naar voren komen.

‘Zo’, zei de koning. ‘Jij bent Benjamin, ik had je wens gehoord en omdat je op dezelfde dag jarig bent als ik

heb ik je uitgenodigd dit ruimte feest bij te wonen.

Ik hoop dat je heel veel plezier hebt vandaag en deze verjaardag nooit vergeet!’ Zei de koning.

‘Eerst zullen de ruimte-clowns uit het sterrenstelsel allerlei gekke dingen doen’, zei de koning.

‘Daarna begint het feest met allerlei leuke dansjes waar je ook aan mee mag doen. Veel plezier Benjamin.’

‘Dank u wel meneer de koning’, zei Benjamin. ‘Ik ben heel blij dat u mij heeft uitgenodigd.’

Dus gekke ruimte-clowns we gaan zonder geluid met de clowns meedansen.

TRACK 6

Gelijk erachter aan gaan we meedansen met de rest van het feest

TRACK 7

 

Op het einde van het feest is iedereen heel moe. Het is al bijna ochtend.

Iedereen is moe en gaat terug naar huis om in slaap te vallen.

Benjamin valt ook in slaap.

Hij droomt dat alle gekke wezentjes, astronauten, sterrenbewakers, ruimte-clowns en nog veel meer zijn naam roepen.

Wij gaan ook in slaap vallen, er komt een heerlijk slaap muziekje.

Dus laat maar eens zien hoe lekker jullie kunnen slapen.

TRACK 9

 

Dan schrikt Benjamin wakker. ‘GEFELICITEERD’, roepen zijn ouders. Benjamin doet zijn ogen open en krijgt 6 dikke kussen van zijn papa en mama.

Heeft hij alles over de ruimte dan gedroomd?